A czas leci nieubłaganie :( .

Czas leci nieubłaganie .

Ostatnie 10 dni to czas przygotowań do imprez.

Wczoraj zakończyłam trzecią i jeszcze tylko jedna przede mną w tym miesiącu .

Ufff .

Z lekka mam dosyć , choć nie ukrywam , że tak mi się ułożyła praca zawodowa , że przed każdą imprezą miałam jeden dzień wolny i spokojnie mogłam wszystko przygotować i dopiąć na ostatni guzik .

Wczoraj obchodziliśmy 24 urodziny naszej Małej .

Z tej to okazji dopadła mnie smutna refleksja , że już niedługo nasze pisklę wyfrunie z domu o czym powoli zaczyna przebąkiwać .

Smutne to choć doskonale wiem , że taka jest właśnie kolej rzeczy 😦 .

Mała kilka miesięcy temu stwierdziła , że po skończeniu studiów myśli o usamodzielnieniu się . Tak szybko to to chyba jednak nie nastąpi , bo studia kończy za miesiąc , a od lipca rozpoczyna pierwszą pracę zawodową związaną z kierunkiem studiów . Oczywiście praca to dla niej nie nowość , gdyż podczas studiów pracowała aby zarobić sobie na własne zachcianki , jednak świat w który wkroczy 2 lipca , będzie dla niej zupełnie nowym doświadczeniem i zanim się w niego wciągnie to raczej szukanie nowego lokum i ustawianie swojego chłopaka 😉  jej nie grozi , bo co jak co , ale przy „mami” ma wszystko czego dusza zapragnie 😉 .

Niemniej jednak na tą okoliczność muszę być przygotowana 😉 . 

Ale wracając do tematu .

Przy okazji prezentów z okazji naszej rocznicy ślubu wpadł mi do głowy pewien pomysł . Sama w prezencie dla Ślubnego stworzyłam fotograficzny album ze zdjęciami z najfajniejszych i wzruszających momentów naszego dotychczasowego życia . Ponieważ robiłam to w sekrecie nawet przed Małą , to trochę się powieliłyśmy , bo od niej otrzymaliśmy dużą ramkę/obraz ze zdjęciami ukazującymi nasze małżeństwo od czasów poznania się do teraźniejszości . Oba prezenty bardzo się podobały zarówno obdarowanym czyli nam jak i gościom obecnym na imprezie .

Dużo było śmiechu i wspomnień , a Ślubny nawet strzelił małego focha kiedy na jednej ze stron przeczytał taki oto wiersz :

Czy szczęście człowieka miarą lat się mierzy ?

Czy tyle jest szczęścia ile wiosen przeszło ?

Jeśli tak jest właśnie – spróbuj mi uwierzyć ,

że życie się z nami łagodnie obeszło .

 

25 lat , wiosen , zim i jesieni,

wspólnych obowiązków , radości i znoju ,

ale mam nadzieję , że nic się nie zmieni ,

że przed nami wiele lat błogiego spokoju .

 

Cóż Ci mogę życzyć w tę piękną Rocznicę ?

Na pewno przyjaźni , co łączy nas dwoje .

Lecz może się zdarzyć , że w noc Ci wykrzyczę :

„Mogłam trafić lepiej , Kochanie Ty Moje „.

Ostatni wers jakoś nie przypadł mu do gustu 😉  i teraz ciągle mnie nim „szantażuje ” albo powtarza , że przecież mogłam trafić GORZEJ 😀 .

A więc przy okazji naszych prezentów taka myśl przeleciała mi przez głowę , że jak Mała wyniesie się z domu na własne śmieci będzie zmuszona zorganizować sobie swoje życie . Ale że początki łatwe nie będą , postanowiłam jej troszkę w tym pomóc poprzez stworzenie czegoś praktycznego , zarazem osobistego i czegoś co będzie jej przypominało beztroskie dzieciństwo i młodość u boku rodziców.

Tym prezentem będzie specyficzny rodzaj książki kucharskiej , ale takiej bardzo osobistej opatrzonej wspomnieniami , anegdotami i zdjęciami  , a przy okazji przepisami na jej ulubione potrawy . Mała na razie za mocna w kuchni nie jest , choć wodę potrafi zagotować i nawet w porywach głodu ugotować na szybko jakąś zupę siedząc na linii telefonicznej ze mną 😀 .

Aby takich sytuacji uniknąć w przyszłości ( chociaż to takie miłe ) stworzę takie „dzieło” które nie tylko będzie poradnikiem co robić w kuchni aby wyjść z niej cało i przy okazji przygotować małe co nieco , ale także i wspaniałą pamiątką kiedy już nas nie będzie .  Ponieważ chcę aby ta książka była gotowa na jej 25 urodziny  ( czyli za rok ) i dopracowana w najdrobniejszych szczegółach postanowiłam , że zabiorę się za nią powoli już teraz , bo do stworzenia tego dzieła oprócz ulubionych potraw Małej będę potrzebowała zdjęcia potraw oraz naszej działalności kuchennej do której mam zamiar wciągnąć córkę , aby w przyszłości mogła powspominać jak robiła swoje ulubione sałatki , piekła ciasta czy gotowała zupy pod czujnym okiem Mami  😉 .

Jak myślicie , czy to fajny prezent dla młodej kobiety , która rozpoczyna własną przygodę z  życiem ?

Mnie się wydaje że tak , szczególnie kiedy widzę jak Mała szpera w moich segregatorach z przepisami aby dowiedzieć się co , jak i w jakich proporcjach jest potrzebne aby daną potrawę zrobić .  

Mam nadzieję , że 12 miesięcy to wystarczający czas aby przygotować kulinarne dzieło , wydrukować je i oprawić  😀 

No to komu w drogę temu  aparat i przepisy w rękę i zaczynamy tworzyć dzieło dla potomnych 😀 .

Pozdrawiam Ruda